Peygamberimizin (asm)
mucizelerinden bazıları da ağaçlarla ilgilidir. Ağaçların, Efendimizin (asm)
emriyle yerlerinden çıkıp yanına gelmeleri ve Efendimizin (asm) emrini
dinlemeleri pek çok defalar vuku bulmuştur. Bu mucizeler de yine manevi
mütevatir hükmündedirler.[1] Yani yalanda
ittifak etmeyecek sahabe zincirleriyle bizlere aktarılmıştır. Bu mucizeleri
bizlere nakleden sahabeler Hazreti Ali, Hazreti İbni Abbas, Hazreti İbni
Mes’ud, Hazreti İbni Ömer, Hazreti Ya’le ibni Murre, Hazreti Câbir, Hazreti
Enes ibni Mâlik, Hazreti Büreyde, Hazreti Üsâme bin Zeyd ve Hazreti Gaylan ibni
Seleme (Radiyallahu anhum ecmain) gibi sahabenin önde gelenleridir. Bu
sahabelerin her biri farklı bir mucizeyi sonraki asırlara nakletmişlerdir.
Nakledilen bu mucizeleri, Tabiin’in yüzlerce hadis imamı alıp sahihlerini ayırt
ederek bizlere nakletmişlerdir. Bu nedenle, bu rivayetler, üzerinde şüphe
edilmeyecek tevatür şeklinde değerlendirilmelidir.Şimdi bu mucizelerden bir
kısmını kaynaklarıyla aktaracağız.
Emre İtaat Eden Ağaç Mucizesi - 1
Başta İmam-ı İbn-i Mâce, Dârimî,
İmam-ı Beyhakî, Hazreti Enes ibni Mâlik ve Hazreti Ali’den, Bezzaz ve İmam-ı
Beyhakî ise Hazreti Ömer’den aynı mucizeyi nakletmişlerdir.
Allah Resulü (asm) kâfirlerin
yalanlamalarından dolayı hüzünlü olduğu bir zamanda dedi ki:
“Ey Rabbim, bana öyle bir âyet (mucize) göster ki,
bundan böyle beni yalanlayanlara aldırmayayım.”
Hazreti Enes’in rivayetinde, bu
hadise vuku bulmadan evvel Hazreti Cebrâil de oradaydı. Vadi kenarında bir ağaç
vardı. Hazreti Cebrâil’in haber vermesiyle Allah Resulü (asm) o ağacı çağırdı,
ağaç yanına geldi. Sonra “Git” dedi. Tekrar gitti, yerine yerleşti.[2]
Emre İtaat Eden Ağaç Mucizesi - 2
