Fıkıh
Terimleri Fıkhi Terimler Kitap Özeti
Fıkhın, şer’i delillerden elde edilen fıkhi
hukumleri sistematik tarzda ele alan dalına furu-i fıkıh, delillerden hukum elde
etme metodunu inceleyen dalına da usul-i fıkıh denir. Ahvâl-i Şahsiyye: Şahsın
hukuku.Hidâyet-i Mürşîde: Yol gosterici hidayet.
Deliller: Araştırılan hususta şer’i-ameli nitelikteki hukme ulaştıran vasıtaya delil denir. Fıkhi bir hukmun dini-hukuki dayanağı (edille-i şer’iyye, edilletu’l-ahkam) anlamında kullanılır. Fıkıh literaturunde yaygın genel kabule gore şer’i delillerden kitap, sunnet, icma ve kıyas aslî deliller; istihsan, istıslah (mesalih-i mursele), istishab, sedd-i zerayi’ gibi deliller de fer’î veya tâli deliller grubunda yer alır. Bu asli delillerin bir diğer adı da “dort delil”dir (edille-i erbaa).
