“Zinâya (bulaşmak bir yana,nâmahrema bakmak,dokunmak ve öpmek gibi öncü günahlara dahi) yaklaşmayın Şüphesiz o,çirkinliği sınırsız bir iş olmuş ve (şehveti tatmin için izlenen) bir yol olarak da pek kötü bulunmuştur.” (İsrâ Suresi :32 )
İnsan kendi hanımına,kendi kızına,kendi anasına,başkasının nikâhsız,akitsiz yaklaşmasından ne kadar rahatsız olacağını düşünmelidir.
Kendisi de başkasının ırzına,namusuna dikkat etmelidir.
Bu zinâ ile soylar karışıyor,hürmet perdeleri yırtılıyor,yasaklar bozuluyor,daha bir çok bozukluklara sebebiyet veriyor.
Hazreti-i Câfer (Radıyallahu Anh) Hazret-i Ali Efendimizin kardeşidir.Câfer-i Tayyar diyoruz ona.Ürdün’deki Mûte’de şehit oldu,elhamdülillah ziyaret etmek nasiboldu,Allâh size de nasibetsin.
Allâh-u Te’alâ Hazret-i Câfer’e kesilen iki kolu yerine iki kanat taktı ve cennette uçuyor.Bu mübârek zat : “Ben câhiliyet zamanında da zinâya hiç yaklaşmadım.” buyurdu.
Halbuki câhiliyet döneminde bu gibi yasaklar,haramlar yoktu.İnsanlar alenen (açıkça) zinâ ediyorlardı.Gizlice dost olup,metres ediniyorlardı.
Bazısı ise “Ben zinâya açığım,isteyen benimde zinâ edebilir.” mânâsında kapılarına bayrak asıyorlardı.Bazıları da gizli yapıyorlardı.
Onun için Rabbimiz : “Fuhşa yanaşmayın ! Açık olanına da yanaşmayın,gizli olanına da yanaşmayın !” (En’am Suresi :151) buyuruyor.
Açık olanı,kapıya bayrak asanınkidir.”İsteyen gelsin benimle zinâ etsin” diyeninkidir.
Hepimiz biliyoruz ki,fuhuş yuvalarına izin,veska veriyorlar,vergi tabelası koyuyorlar.İşte bunlar açık olanlardır.Gizlisi ise sırren yapılan,gizlice dost tutarak,metres edinmek dediğimiz şeydir.
Rabbimiz : “Günahın açığınıda gizlisinide bırakın.” (En’am Suresi :120) buyuruyor.
“Günah kazananlar,işledikleri suçlar nedeniyle çok yakında büyük belâlara uğrayacakar.” (En’am suresi :120)
Hazret-i Câfer (Radıyallahu Anh) : “Bir kimse benim harem-i istetime el uzatsın,göz diksin,namusuma taarruz etsin istemediğimden dolayı ben de kimse hakkında bu şekilde düşünmedim.” derdi.İşte bu kişiler tâ İslam gelmeden evvel korunmuş ve seçilmiş insanlardı.Allâh-u Tealâ şefaatlarine nâil eylesin.
