Peygamberimizin Yüce Ahlaki - Hayvanlara Bile Merhametli

ONLARA NÖBETÇİLİK EDİP

Altmış üç yıllık hayatının en büyük zaferine yol almaktadır. On bin kişilik bir ordunun başında baba ocağı, ana vatanı Mekke'nin kapısına dayanmak üzeredir. Artık bütün Arabistan hâkimiyetini tanımıştır.

Ordunun en önünde ilerlerken yolları üzerinde yeni doğum yapmış dişi bir köpekle yavrularını görür. Arkadaşlarından Suraka oğlu Cuayl'i çağırarak emir verir.

"Anneyle yavrularının önünde duracak ve ordunun tamamı geçinceye kadar onlara nöbetçilik edip, ezilmekten koruyacaksın."

Dişiyle yavruları rahatsız edilmemiş fakat on bin kişilik Fetih ordusu istikametini değiştirmiştir.^[1] 

KORKU ANINDA KILINAN NAMAZ

KORKU ANINDA KILINAN NAMAZ KORKU ESNASINDAKİ NAMAZIN KILINIŞ ŞEKLİ KORKU NAMAZI İLE İLGİLİ HÜKÜMLER KORKU ESNASINDAKİ NAMAZIN KILINIŞ ŞEKLİ: Savaşlarda düşmanın baskın yapması tehlikesi bulunduğu zaman imam, beraberindeki askerleri ikiye bölerek bir bölüğünü düşmanın karşısına diker. Diğer bölüğünü de arkasına alarak onlarla birlikte namazın birinci rekâtını kılar. Başını ikinci sededen kaldırdıktan sonra arkasındaki bölük gidip diğer bölüğün yerini alır. Bu sefer diğer bölük gelip imamın arkasında yer alırlar. İmam onlarla da ikinci rekâtı kıldıktan sona teşehhüd okur ve selâm verir. Onlar ise selâm vermeden gidip birinci bölüğün yerine geçerler ve birinci bölük) gelip kalan ikinci rekâtı tek başına tamamlarlar. Ondan sonra bunlar gidip düşmanın karşısına geçerler ve diğeri bölük gelip kalan ikinci rekâtlarını tek başına kılarlar. Allah (c.c) şöyle buyuruyor: "Ey Muhammed! Savaşta mü'minler arasında bulunurda onlara namaz kıldırırsan, onlardan bir kısmı seninle namaza dursun ve silahlarını da yanlarına alsınlar. Bunlar secde ederken namaza durmamış olan diğer kısım, arkanızda bulunsun. Sonra namaz kılmayan kısım gelsin, seninle namaz kılsın. Onlar da namazda tedbirlerini ve silahlarını alsınlar. Kâfirler isterler ki, silah ve eşyanızdan gafil kalasınızda size aniden hücum etsinler.... (Nisa: 102) Abdullah b. Mes'ud (r.a)'den rivayet edildiğine göre şöyle demiştir: "Rasulullah (s.a.s) bize korku namazı kıldırmıştı. Cemaat Rasulullah'in arkasında saf tuttular. Bir bölüğü de düşmanın karşısında saf tuttular. Rasulullah, arkasındaki bölüğe bir rekât namaz kıldırdı. Sonra düşmanın karşısındakiler onların yerine, onlar da düşmanın karşısında saf tuttular. Rasulullah (s.a.s) bir rekât daha onlara namaz kıldırdıktan sonra selâm verdi. Onlar ise selâm vermeden gidip birinci bölüğün yerine geçtiler ve birinci bölük gelip kalan ikinci rekâtı tek başına tamamladı. Ondan sonra bunlar gidip düşmanın karşısına geçtiler ve diğer bölük gelip kalan ikinci rekâtlarını tamamladılar." (Ebu Davud, Beyhaki, Tahavi)’Zayıf hadis

HASED (KISKANÇLIK)

Rahman ve Rahîm olan Allah’ın (c.c.) adı ile…

Hem mastar hem de isim olarak kul­lanılan hased kelimesi, başkasının sahip olduğu maddî veya manevî imkânların kendisine intikal etmesi veya kıskanılan kişinin bu imkânlardan mahrum kalması yönündeki istek ve niyeti ifade eder.

Başkasının elindeki nimeti çekemeyerek, o nimetin ondan gitmesini arzu etmek ve o nimeti gidermek için bir takım hilelere (çarelere) teşebbüs etmekten ibaret olan hased, bütün dinlerde haramdır. Bu hal, insanlar arasında uyumsuzluğa, tefrikaya ve dünyada bozgunculuğa sebep olduğundan dolayı çok kötü bir ahlaktır.

Esma'ul Hüsna 29. İsm-i Şerif

Peygamberimizin Yüce Ahlaki - Alcakgönüllü

EV İŞLERİNDE

Vefatından sonra eşi ve bütün inananların annesi Hz. Ayşe (r.anha)'ye sorarlar:

“Allah'ın Elçisinin evdeki hali nasıldı?”

Hz. Ayşe (r.anha) cevaplar:

“O kendi işini kendi görmekten hoşlanırdı. Arkadaşları bütün işini yapmaya hazır olmalarına rağmen bunu istemezdi. Evdeyken, elbiselerini yamar, evi süpürür, keçileri sağar, develeri bağlar ve yemlerini verirdi. Ayrıca, ayakkabılarını ve delik su kırbalarını tamir eder, hizmetçilere de yardım ederek onlarla birlikte hamur yoğururdu. Çarşıdan yiyeceğini kendi taşır, birisi "Ey Allah'ın Elçisi! İzin ver ben taşıyayım."dediğinde,

"Her mümin, taşıyabiliyorsa kendi yükünü kendi taşısın." derdi.[1]